Terapia powięziowa to ogólne określenie dla wielu technik wykorzystywanych w fizjoterapii ukierunkowanych na leczenie dysfunkcji tkanki łącznej tworzącej system mięśniowo – powięziowy. W swojej praktyce wykorzystuję metodę „dotyku tensegracyjnego”, która została stworzona przez Luis Fernando Bertoluciego z Sao Paulo. Metoda ta wywodzi się, jak wiele innych metod powięziowych, z Rolfingu czyli Integracji Strukturalnej.
Ludzkie ciało jest strukturą, którą można rozluźnić, przemodelować i zrównoważyć. Wszystkie zmiany jakie wprowadzimy mają odzwierciedlenie w tym jak się poruszamy, jak odczuwamy swoje ciało a także w swobodzie i zakresach ruchu. Terapie powięziowe porządkują strukturę naszego ciała konfigurując ją na nowo, redukując biomechaniczne napięcia.
Zmiany zaistniałe w wyniku pracy z ciałem mogą wywołać radykalną reorientację w naszej świadomości i jakości codziennych doświadczeń. Ciało które jest strukturalnie zrównoważone, będzie posiadało swobodniejszą, wyprostowaną postawę i bogatszy wachlarz możliwości ruchowych, oraz większe poczucie witalności i większą odporność w mierzeniu się z codziennymi wyzwaniami i napięciami życiowymi. Terapie powięziowe mogą obudzić ” samoświadomość” ciała i pomóc nam bardziej skoncentrować się na ciele i poczuć się w nim bardziej komfortowo.
Struktura ciała to całe spektrum struktur łącznotkankowych takich jak ścięgna, więzadła, kaletki, troczki, chrząstka, ochrzęstna, okostna, torebki stawowe, opony mózgowe, blaszka podstawna, błony surowicze i śluzowe oraz torebki łącznotkankowe okrywające narządy wewnętrzne, wszystkie składające się w głównej mierze z włókien kolagenowych, tworzących jedną wielką nie kończącą się sieć powięziową.
Ciało ludzkie codziennie jest poddawane różnym naprężeniom, urazom, mikro urazom, stresom, nawykom ruchowym, które powodują dysfunkcje w strukturze powięziowej, co jest przyczyną dolegliwości bólowych, zmian zwyrodnieniowych stawów, dyskopatii, ale także mniej oczywistych objawów jak złe samopoczucie, męczliwość ciała, uczucie sztywności stawów, bóle głowy, szumy w uszach, obrzęki, drętwienia rąk i wiele innych. To nasz system powięziowy poddawany codziennym naprężeniom reaguje w charakterystyczny sposób: pojawia się napięcie, sztywnienie i wzrost stopnia zwłóknienia, jednocześnie może pojawić się adaptacyjne skrócenie lub wydłużenie tkanki. We wszystkich przypadkach występuje zmniejszona zdolność tkanki do wydłużania. W ten sposób wytwarza się podstępne błędne koło dysfunkcji, które stopniowo rozprzestrzenia się w całym ciele. Nasze ciało coraz bardziej dopasowuje się do codziennych wzorców ruchowych, które spowodowały dysfunkcje.
